Άρωμα

«Ζαλίζει, όταν θα σβήσουν τα φώτα

το άρωμα της το σκοτάδι τρυπά

Λόγια πολλά σαν μια αντανάκλαση

που σβήνει όπως το φως κι η σκιά»

Άρωμα…

Ένα τραγούδι, μια σκέψη, μια στιγμή…

Η ζωή μας ένα ταξίδι…

Φουρτούνες, απαγορευτικά, ήλιος, θάλασσα, νέοι κόσμοι, σταθμοί, τρένα, χαμόγελα, φίλοι.

Η ζωή ένα άλμπουμ με φωτογραφίες.

Κι όποτε θέλεις το ανοίγεις και το ξεφυλλίζεις.

Μία αρχή, ένα τέλος και μετά πάλι μια καινούρια αρχή.

Φαύλος κύκλος, ποτέ δεν τελειώνει.

Μόνο κάποιες στιγμές στέκεσαι κι αναρωτιέσαι: «τα έκανα καλά ως εδώ;». Και μετά ξεκινάς πάλι.

Κι η ζωή συνεχίζει να σκορπά το άρωμά της προσπαθώντας να «ξυπνήσει» τα ξεχασμένα απ’ τη ρουτίνα ρουθούνια μας…

Υ.Γ. Αφιερωμένο στο Μανταρινάκι.

Δεν κάνει κρύο - Locomondo

Video clip που γύρισα το καλοκαίρι του 2007 σε παραλία της Κρήτης με το τραγούδι "Δεν κάνει κρύο" των Locomondo παρέα με ξαδέρφια και φίλους. Αρχικά προορισμένο για ακαδημαϊκή εργασία και πλέον για προσωπική απόλαυση του καθενός.. :)

Πλάκα κάνεις! Υπάρχει καλύτερη Ελλάδα;

Μου 'ρθε και κάρφωσα μια σημαία στα σκουπίδια. Δεν είναι πια αυτή κατάσταση! Όλο το Ηράκλειο βρωμάει. Δεν μπορείς να πάρεις ούτε ένα μόριο καθαρής ανάσας. Όλοι οι δρόμοι είναι μια απέραντη χωματερή και εσύ περπατάς χοροπηδώντας μήπως και αποφύγεις την μπανανόφλουδα, κρατώντας την αναπνοή σου και έχοντας συγχρόνως το χέρι στην μύτη και το στόμα μπας και αποκλείσεις την είσοδο της μπόχας στους πνεύμονές σου. Και αφού έχεις καταφέρει να φέρεις εις πέρας την φιγούρα τσαφ! κλείνει και το ρεύμα! Το επίπεδο δυσκολίας ανεβαίνει.. Τώρα πρέπει να το κάνεις όλο αυτό ΚΑΙ χωρίς να βλέπεις πέρα από τη μύτη σου. Την κλειστή απ' το χέρι.
Επόμενο level: Ναι, ναι, κυρίες και κύριοι φυσάει ούριος άνεμος! Τι ούριος.. Μποχασκονοσκουπιδούριος άνεμος. Τώρα πρέπει να κλείσεις και τα μάτια. Τα πράγματα δυσκολεύουν..
Θα τα καταφέρεις να φτάσεις μέχρι το τέρμα;

Α ρε Ελλάς το μεγαλείο σου! Μια απέραντη χωματερή με όλα τα γουρούνια μαζεμένα στην βουλή.. (χα, έκανα και ρίμα!).
Πότε επιτέλους σ' αυτή τη χώρα θα είναι ευχαριστημένοι οι πολίτες της για να μην φτάνουμε σε τέτοια ακραία σημεία; Πότε;
Το ρωτάω και γελάω.. Μήπως ξέρω ήδη την απάντηση; Μήπως είναι ίδια με την ερώτηση απλά αυτή τη φορά με τον τόνο στην λήγουσα; Μήπως;

Υ.Γ. Ευχαριστώ τους φίλους Μάνο και Μιχάλη για την ιδέα της φωτοσοπιασμένης φωτό.

Κάτι σαν.. ανέκδοτο

Μόλις έλαβα το εξής email:

Το τεστ έχει μόνο 1 ερώτηση, αλλά είναι πολύ σημαντική!
Δίνοντας μια ειλικρινή απάντηση θα καθορίσει το φιλότιμο σου!
Το τεστ περιέχει μια τυχαία, εντελώς φανταστική περίσταση όπου ΕΣΥ καλείσαι να πάρεις μια απόφαση! Θυμήσου ότι η απάντηση σου πρέπει να είναι ειλικρινής.
Διαβάστε τα παρακάτω και δώστε ιδιαίτερη σημασία σε κάθε γραμμή!

Η ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ:

Είσαι στη Νέα Ορλεάνη. Γύρω σου κυριεύει το χάος που προκάλεσε ένας τυφώνας και πολλαπλές πλημμύρες.
Είναι μια πλημμύρα βιβλικών διαστάσεων. Είσαι ένας δημοσιογράφος - φωτογράφος που δουλεύει για μία πολύ μεγάλη εφημερίδα, και είσαι παγιδευμένος μέσα στην μέση αυτής της καταστροφής!!
Η κατάσταση είναι φοβερή! Προσπαθείς να τραβήξεις φωτογραφίες που θα καθορίσουν την καριέρα σου. Σπίτια καταστρέφονται, άνθρωποι ουρλιάζουν, άλλοι εξαφανίζονται κάτω από τα νερά! Η φύση τα καταστρέφει όλα!


ΤΟ ΤΕΣΤ

Ξαφνικά βλέπεις έναν άνθρωπο μέσα στο νερό! Παλεύει για τη ζωή του προσπαθώντας να μη τον καταπιούν τα κύματα!
Πλησιάζεις... και σου μοιάζει οικείος! Ξαφνικά καταλαβαίνεις ποιος είναι!

Είναι ο George Bush!!!

Την ίδια στιγμή βλέπεις τεράστια κύματα να κατευθύνονται καταπάνω του έτοιμα να τον πνίξουν!


Έχεις 2 επιλογές:

1) Μπορείς να σώσεις την ζωή του George Bush ή

2) Να τραβήξεις μια δραματική φωτογραφία που αναπαριστά τον θάνατο ενός από τους πιο δυνατούς και σημαντικούς ανθρώπους στον πλανήτη!


Η ΕΡΩΤΗΣΗ:

Εδώ είναι η ερώτηση και παρακαλώ απάντησε ειλικρινά:

α) Θα επιλέξεις έγχρωμο φιλμ με υψηλή αντίθεση, ή

β) θα πας για την κλασική απλότητα του ασπρόμαυρου;

Scaribas!

Ακούγοντας τα Χαμένια Κορμιά του Κώστα, συνειρμικά θυμήθηκα τους Scaribas.. Κάνω περίεργους συνειρμούς εγώ! χε.. Give 'em a shot!


Υ.Γ. Ευχαριστώ Κώστα για το μουσικό κουτί.. Δεν το έκλεψα πολύ περίτεχνα; ;)

Χαμoγέλα

Καμιά φορά σκέφτομαι τι χρειάζεται για να πεις ότι είσαι ευτυχισμένος. Για μένα ας πούμε είναι μεγάλη κουβέντα να το πεις αυτό το πράμα. Κυρίως στους άλλους που είναι έτοιμοι να σου φέρουν χίλιους λόγους για τους όποιους "δεν πρέπει" να είσαι. Στον εαυτό σου μάλλον το βρίσκω πιο εύκολο να το παραδεχτείς.
Αυτή τη στιγμή νοιώθω ευτυχισμένη. Οι λόγοι είναι πολύ απλοί, καθημερινοί, μικροί. Βγήκα έξω με φίλους και πέρασα πανέμορφα. Τόσο απλά. Ρίξαμε το γέλιο της ζωής μας, φάγαμε και το ασιάτικό μας - το καλό φαί είναι πάντα ένας καλός λόγος για να νοιώθεις ευτυχισμένος-, συζητήσαμε, κλείσαμε την επόμενη συνάντηση και αυτό ήταν! Τι άλλο να θέλω δηλαδή;

Οι φίλοι μου με δουλεύουν που συνέχεια γελάω/χαμογελάω. Και πάντα όταν κάποιος με γνωρίζει έχει την ίδια γαμημένη απορία: "Μα έτσι χαμογελαστή είσαι πάντα;". Κι αν υπάρχει φίλος εκεί κοντά θα σπεύσει να απαντήσει πως: "Ναι, το manikaki πάντα έτσι χαμογελαστό. Δεν κάνει άλλη δουλειά!". Κάπου εκεί χώνομαι εγώ με απορία: "Μα γιατί, πού είναι το κακό σ' αυτό;".. "Πουθενά" θα απαντήσουν όλοι και θα λήξει εκεί το θέμα.
Τελοσπάντων, εμένα μ΄αρέσει να γελάω και μ΄αρέσει να βλέπω και τους γύρω μου να γελάνε.. Γουστάρω έκκριση ενδορφινών! Εσάς τι σας κόφτει; Χε...
Τώρα θυμήθηκα το πιο άκυρο πράγμα που έχω ακούσει από άνθρωπο για τον γελωτά μου: "Μα καλά, τι γελάς συνέχεια; Τι; Όλα καλά σου πάνε δηλαδή;". Αχ θεέ μου μιζέρια! Αυτό σκέφτηκα. Δεν του το είπα. Προτίμησα να τον αφήσω στην μονοχνωτιά του.
Πού θέλω να καταλήξω..
Γελάτε, είναι μεταδοτικό! Χαχα.. Ντάξει αυτό το είπε μαλάκας, αλλά είναι το μόνο πράγμα στο οποίο τον παραδέχομαι. Και τελοσπάντων εμένα μου φτιάχνει την μέρα ένα χαμόγελο στον δρόμο, στο διπλανό αμάξι στο φανάρι, στο περίπτερο, οπουδήποτε. Γιατί να μην φτιάξω κι εγώ τη μέρα κάποιου λοιπόν; Τουλάχιστον θα νοιώσω ότι έκανα κάτι σημαντικό και σήμερα.
Για να δω δοντάκια λοιπόν να ξεπροβάλλουν μέσα από χαμογελαστά χειλάκια...

Me wanna dance

Χθες βράδυ το Cine Studio κατακλύστηκε από χαμόγελα! Όλοι μαζί λικνίζονταν σε reggae και ska ρυθμούς απολαμβάνοντας των ήχο των Locomondo.
Ήταν μια τρομερή εμπειρία! Δε νομίζω ότι μπορώ να εκφράσω με λέξεις τα συναισθήματα που ένοιωσα. Προσωπικά δεν έχω ξανασυναντήσει γύρω μου τόσα χαμογελαστά πρόσωπα, με απόλυτα χαλαρή έκφραση στα πρόσωπά τους και στον τρόπο που κινούνταν κάτω από τη σκηνή. Θύμιζε κάτι από μαγεία, από ιερή τελετή, κάτι, δεν ξέρω..
Τα παιδιά ξέρουν τι κάνουν με τον κόσμο. Υπάρχει η απαραίτητη επικοινωνία μεταξύ συγκροτήματος και κοινού. Και αυτό το νοιώθεις σαν θεατής. Αυτό το δέσιμο με όλους τους υπόλοιπους μέσω της μουσικής.. Αυτό το ξεσήκωμα που νοιώθεις κάτω από τις φτέρνες σου που σε παρακινεί να χορέψεις...

"Me wanna dance, if you know what I mean, γιατί δεν βγήκα από το σπίτι για να κάνω την γλάστρα.."

Άντε και στην άλλη με το καλό! Εγώ πάντως θα τους περιμένω με ένα χαμόγελο στα χείλη..

Εσωτερικοί διάλογοι

- Πώς πάει σήμερα;
- Καλά.
- Έκανες κάτι σπουδαίο; Κάτι που θεωρείς εσύ σπουδαίο;
- Εμ... Έκανα μια σκέψη.
- Τι σκέψη;
- Σκέφτηκα λίγο την ζωή μου.
- Δηλαδή;
-Ε να.. τι έχω κάνει, τι δεν έχω κάνει.. Βρίσκομαι σ' ένα μεταίχμιο. Τέλειωσα με τα προπτυχιακά μου, έζησα τέσσερα χρόνια μόνη μου, έχω αρκετούς καλούς φίλους, τώρα ξαναζώ με τους γονείς μου. Περίεργες μεταβάσεις.
- Και πώς νοιώθεις για όλα αυτά;
- Καλά νοιώθω.
- Ευχαριστημένη; Ολοκληρωμένη ίσως;
- Τι σημαίνει ολοκληρωμένη;
- Δεν ξέρω, εσύ πώς αντιλαμβάνεσαι την ολοκλήρωση;
- Σαν ένα τελείωμα. Σαν κάτι να έχει φτάσει να είναι τέλειο. Εγώ δεν είμαι. Ούτε και πρόκειται δηλαδή. Προτιμώ την ατέλεια. Ειδικά όταν έχει γίνει επείτηδες. Εσύ περνιέσαι για τέλειος;
- Όχι. Αλλά ήθελα να δω τη δική σου οπτική.
- Την είδες;
- Μου την παρουσίασες.
- Κι αν λέω ψέμματα;
- Τι σημασία έχει;
.....
- Μ' αρέσει η ομοιομορφία. Αυτό είναι σημάδι ολοκλήρωσης;
- Εξαρτάται. Τι σου αρέσει στην ομοιομορφία;
- Το ότι ακόμα κι αν τα πράγματα είναι διαφορετικά, στην μεταξύ τους διάταξη υπάρχουν κάποιοι κανόνες. Σαν μια ανομοιογενή ομάδα στοιχισμένη σε έναν ομοιόμορφο κύκλο.
- Γιατί σ' αρέσει αυτό;
- Γιατί εξουδετερώνει την διαφορετικότητα χωρίς να την αφανίζει και την χρησιμοποιεί για να φτιάξει κάτι μεγαλύτερο αποτελούμενο από αυτά τα διαφορετικά στοιχεία μεταξύ τους.
- Που αν δεν συμβιβαζόντουσαν στην ομοιομορφία θα είχαμε απλώς έναν όχλο.
- Κάτι τέτοιο.
- Τελειώσαμε για σήμερα.
- Κιόλας;
- Περνάει γρήγορα ο χρόνος.. Γι' αυτό κοίτα να τον προλάβεις.
- Σταμάτα, με αγχώνεις.

Πάρε το καμάκι σου και τράβα σ' άλλη παραλία

Είναι ηλίθιοι! Δεν εξηγείται αλλιώς. Μερικοί άνθρωποι είναι ηλίθιοι. Και για να το συγκεκριμενοποιήσω λιγάκι, μερικοί άνδρες είναι ηλίθιοι.
Στην πέφτει μία, δεν ανταποκρίνεσαι. Απλώνει τα κουλά του, τα βγάζεις ευγενικά από πάνω σου. Σου κάνει ναζάκια, τον κοιτάς με βλέμμα "χαχα, είσαι ηλίθιος". Και επιμένει!
Τελειώνει η βραδιά, πας να φύγεις, όχι, θα σε συνοδέψει μέχρι το αμάξι (με το ζόρι). Και ακολουθεί το καθόλου ευχάριστο σκηνικό:
Δίνοντάς σου τη συσκευή του κινητού του..
- Έλα, γράψε τα 10 μαγικά ψηφία..
- Ό-χ-ι
- Γιατί;
- Δ-ε-ν θέλω
- Α, δεν μας τα λες καλά.. Όλο κόντρα μου πας.
- Για την ακρίβεια δεν σου είπα τίποτα για να μην στα έχω πει καλά. Και όπως θέλω θα πηγαίνω. Έχουμε κανένα πραξικόπημα που λέει το αντίθετο;
- Ναι έχουμε!
- Δεν ξέρω τι έχετε στο χωριό σου, εδώ πάντως δεν έχουμε τίποτα τέτοιο.

Σόρρυ κιόλας, δεν ξέρω τι παροιμία σου έμαθε η γιαγιά σου του τύπου "ο επιμένων νικά", στην περίπτωσή μας όμως όσο επιμένεις, τόσο ξενερώνω με την πάρτη σου.
Να το πω έτσι; Θα βγω η σκύλα που το παίζει δύσκολη γκόμενα και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Εδώ ευγενική ήμουν και αυτό που εισέπραξα ήταν ένα "κακιασμένη" γραμμένο πάνω στην σκόνη του αυτοκινήτου μου. Α, και μου είπε κιόλας ότι με μισεί - αλλά σε εισαγωγικά, μην χάσουμε όλη μας την εκτίμηση (την ανύπαρκτη) προς το πρόσωπό του. Τι παλιμπαιδισμός είναι αυτός θεέ μου απορώ.. 22 χρονών άνθρωπος να φέρεται σαν 5χρονο.
Μου χάλασε το βράδυ ο βλάκας! Ας το καλό!

Έφηβοι, Σεξ και TV για τα καρναβάλια!

- Καλά θεά η Τζούλια Αλεξανδράτου!
- Τι λες ρε; Η Σάσα Μπάστα είναι πολύ καλύτερη!

.....

- Μα καλά, με τόσα λεφτά που τρως στα ηλεκτρονικά, αν τα μάζευες θα πήγαινες άνετα στις πουτάνες!
- Τι λες ρε; Πιο ακριβές είναι οι πουτάνες από τα ηλεκτρονικά. Τουλάχιστον σε αυτά παίζω πολύ περισσότερες φορές με τα λεφτά που θα έδινα για μία φορά στις πουτάνες...

Διάλογος τριμελής εφηβικής παρέας αγοριών στο δρόμο προφανώς πάνω στην διαδρομή "φροντιστήριο - σπίτι".
Περπατούσα δίπλα τους και άκουγα με προσοχή τα παραπάνω. Καλός ο συνειρμός από την Τζούλια στην Σάσα.. Αλλά από την Σάσα στις πουτάνες, δεν μπορούσα με τίποτα να το χωνέψω!
Τα τηλεοπτικά πρότυπα βλέπεις έχουν κάνει τόσο σαφή τον συνειρμό, που τελικά έχουμε χάσει την ουσία. Λες και το σεξ είναι τα πάντα. (όχι δε λέω, πανέμορφο είναι το σεξ, αλλά λίγο κράτη ρε παιδιά, βλέπουν και ανήλικα..)
Κατά το απογευματινό ζάπινγκ, έπεσε το μάτι μου στην εκπομπή του Μεγαλούτσικου (με Μ κεφαλαίο), αυτήν που τραγουδάς φάλτσα και κερδίζεις.. Καλά οι μελισσούλες και τα μέλια.. Αυτές οι ξεβράκωτες γκόμενες που κουνιούνται με χάρη και κοιτάζουν το φακό με βλέμμα που πραγματικά θυμίζει κάτι από επαγγελματική τσόντα (ούτε καν οικιακή, γιατί είμαστε και επαγγελματίες, αγάπη μου), τι τις θέλουν απογεματιάτικα; Και όχι δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις κυρίες - την δουλειά τους κάνουν άλλωστε. Με αυτόν τον Μεγαλούτσικο τα έχω πάρει. Το έχει παρακάνει με το ξεπούλημα γυναικείων κορμιών στον βωμό της τηλεθέασης. Αμάν πια, σιχτήρισα και τσαφ! αλλάζω κανάλι για να μάθει αυτός!
Όσο για τους νεολέους, δεν ξέρω που πάνε αυτοί οι τύποι. Τις προάλλες μου ζήτησε ο 15χρονος αδερφός μου βοήθεια σε ένα ερωτηματολόγιο που κάνανε για την επίδραση της ροκ μουσικής στους εφήβους. Εκεί που διάβαζα τις ερωτήσεις κολλάω άσχημα: "Πιστεύετε ότι η ροκ μουσική σχετίζεται με τον σατανισμό;". ΕΛΕΟΣ! Πού ζούμε; Στο 1900; Υπάρχουν ακόμα τέτοιες αντιλήψεις; Και μάλιστα από εφήβους;
-Ποιος έγραψε αυτή την ερώτηση ρε bro;
- Ο συμμαθητής μου ο Γιάννης.
- Την παλεύει ο Γιάννης;
Και μετά ήρθαν τα emo. Τι μαλακιά κι αυτό πάλι; Και τώρα με τις απόκριες έχουν διπλασιαστεί τα καταρραμένα! Στα δικά μου τα χρόνια (πριν 5χρονια τέλειωσα το λύκειο) τα πράγματα ήταν πιο απλά. Οι τάδε ήταν trendy γιατί φορούσαν μάρκες, οι άλλοι ήταν μεταλάδες γιατί ακούγαν metal, οι άλλοι hip-hopάδες για τους αντίστοιχους λόγους κι έμεις είμασταν αυτοί με τα μαύρα γιατί την είχαμε δει "αλλιώς" και ακούγαμε ροκ (τον τίτλο "οι κοπέλες με τα μαύρα" μάθαμε ότι τον κατείχαμε μετά που τελειώσαμε το λύκειο και είχε πάρα πολλή πλάκα!).
Τελοσπάντων, βλέπω τον αδερφό μου να έχει όσες τσόντες θέλει από το internet συν την συλλογή από τους φίλους του και παράλληλα να μην ξέρει με ποιον τρόπο την πέφτεις σε μία κοπέλα. Τις προάλλες με ρώτουσε πάλι: "και τι της λες; πώς την πλησιάζεις; πώς θα καταλάβεις άμα της αρέσεις κι εσύ;". Τέτοιο καταρράκτη από απορίες είχα καιρό να τον ζήσω. Και τι να απαντήσω η δόλια και πώς να βοηθήσω, που έχουν ξεχάσει πώς επικοινωνείς με τον άλλον χωρίς την χρήση κινητού ή υπολογιστή.
- Ρε bro, τι λέτε με τους φίλους σου όταν βγαίνετε;
- Ε, τίποτα, πάμε στα G-net και παίζουμε.
- Ε, και δεν λέτε τίποτα;
- Δεν προλαβαίνουμε. Παίζουμε.
- Δηλαδή, σόρρυ, πώς επικοινωνείτε;
- Ε.. ξέρω 'γω.. δεν επικοινωνούμε!
Και μένω με το στόμα ανοιχτό!
Αχ είμαστε για τα καρναβάλια τελικά...