Δευτέρα 16 Ιουνίου 2008

Παρατηρώντας

Πάντα μου άρεσε να παρατηρώ τους ανθρώπους.
Να παρατηρώ τις κινήσεις, τις εκφράσεις, τους μορφασμούς τους και ίσως να σκέφτομαι τι μπορεί να είναι ο καθένας τους. Σαν άνθρωπος, όχι επάγγελμα και τέτοια..
Ένας λόγος που μ' αρέσουν και τα αεροδρόμια. Ειδικά τα μεγάλα. Εκεί έχεις άπειρο υλικό να εξερευνήσεις και να αναλύσεις. Και κάποιες φάτσες είναι πολύ προσοδοφόρες για... ανάλυση.
Υπάρχουν φορές που θα ήθελα να χωθώ σε ένα αεροδρόμιο ή σε κάποιον σταθμό τραίνου με την φωτογραφική μου μηχανή και να αποτυπώνω όσο πιο πιστά μπορώ αυτό που βλέπω. Ίσως να 'γραφα δίπλα και δυο λέξεις που εγώ θα νόμιζα αντιπροσωπευτικές.
Στην καθημερινότητά μου, μ' αρέσει να παρακολουθώ τους ανθρώπους που γνωρίζω. Να τους παρακολουθώ αθόρυβα. Να βλέπω κάτι μικρό, μια κίνηση, μια λέξη, ένα κάτι και μετά να το ψάχνω μόνη μου περεταίρω. Του στυλ πες μου κάτι που σου αρέσει κι εγώ θα το ψάξω να δω, μ' αρέσει κι εμένα; Για ποιους πιθανούς λόγους αρέσει σε σένα; Τι δικά σου στοιχεία μπορώ να βρω σε αυτό; Λατρεύω αυτή την διαδικασία.. Μαθαίνω καινούρια πράγματα. Κι όλο αυτό άθελά σου, δίνοντάς μου μόνο ένα μικρό στοιχείο/κίνητρο.
Έτσι έχω μάθει να παίρνω πράγματα από τους ανθρώπους. Χωρίς κανέναν δικό τους κόπο. Και νομίζω πως έτσι έχει περισσότερο ενδιαφέρον και από την άλλη, με βάζει σε διαδικασία να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου πάνω στο οτιδήποτε.
Αθόρυβη παρακολούθηση. Αυτό είναι. Χρόνια έψαχνα να βρω τις λέξεις που αντιπροσωπεύουν αυτή την διαδικασία: πώς παίρνω δηλαδή πράγματα ακόμη και από ανθρώπους που φαινομενικά δεν έχουν να μου προσφέρουν τίποτα.
Κι όσο εγώ δεν μπορούσα να το εξηγήσω, τόσο με κοιτούσαν με απορρημένα μάτια οι φίλοι μου. "Μα καλά, τι έχει να σου προσφέρει αυτός;". Να τι μου προσφέρει. Μόνο που ο ίδιος δεν το γνωρίζει. :)

Κυριακή 8 Ιουνίου 2008

Puzzle

Ανάμεσα στα όνειρα και την πραγματικότητα νομίζω πως σε συνάντησα...
Είδα τις εικόνες σου, άκουσα τις μουσικές σου και ήταν σαν να ήσουν εδώ. Σα να σε γνωρίζω ξανά και ξανά από την αρχή. Να ανακαλύπτω τις σκέψεις σου, τα όνειρά σου, το σώμα σου, τις κινήσεις σου...
Και αν το σκεφτείς καλύτερα, η διαδικασία που περνάω είναι η δημιουργία ενός χαρακτήρα στην φαντασία μου.
- εξωτερ. χαρακτηριστικά, κινήσεις, τρόπος ομιλίας, απόψεις, σκέψεις -
Είσαι ένα παζλ που το μόνο που μπορώ εγώ να φτιάξω είναι το περίγραμμα, κι εσύ προσθέτεις τα υπόλοιπα κομμάτια. Όσο υπάρχουν κενά στο παζλ, εγώ φαντάζομαι τι μπορεί να κρύβεται εκεί. Και σιγά - σιγά συμπληρώνεται. Όχι εντελώς. Πάντα λείπουν και θα λείπουν κομμάτια. Γιατί άλλωστε έτσι "πρέπει": να μην επιτρέψεις ποτέ στον άλλο να σε πλησιάσει τόσο κοντά, ώστε να μπορεί να σε σκοτώσει.