Εξέλιξη.Είναι αυτό που όλοι επιθυμούμε, αποζητάμε, ευχόμαστε για τον εαυτό μας.
Οι περισσότεροι μισούν την στασιμότητα. Μέσα σε αυτούς κι εγώ.
Όταν εξελίσσομαι είναι σα να γνωρίζω ένα καινούριο άτομο που έκρυβα βαθιά μέσα μου.
Είναι τόσο διασκεδαστικό όσο το να γνωρίζεις έναν άνθρωπο. Αρχικά βλέπεις τα βασικά γνωρίσματά του και σιγά σιγά ψηλαφίζεις τις λεπτομέρειες... Αλλά νομίζω ότι το πιο συναρπαστικό σημείο είναι εκείνο που αρχίζει η διάδραση με τους άλλους ανθρώπους. Ειδικά δε όταν πρόκειται για κοντινούς φίλους που σε ξέρουν σαν την παλάμη του χεριού τους - ή τουλάχιστον αυτό πίστευαν μέχρι σήμερα.
Όλη η διαδικασία της εξέλιξης δεν νομίζω ότι αναγκαστικά ταυτοποιείται με την αλλαγή. Το να αλλάξεις το θεωρώ πολύ δύσκολη διαδικασία - για να μην πω αδύνατη. Το θέμα είναι να βελτιώσεις αυτό που ήδη είσαι. Σαν το Κ700 που έγινε Κ700i (που λέει και μια φίλη μου).. ή κάτι τέτοιο.
Τους τελευταίους 2 μήνες εγώ προσωπικά νοιώθω μία εξέλιξη. Το γαμάτο στην υπόθεση είναι ότι - όσο κάπως κι αν ακούγεται - γουστάρω πολύ τον εαυτό μου στην τελευταία βερσιόν του. Αυτό φυσικά και μου δίνει πολλή περισσότερη αυτοπεποίθηση - η οποία πάντα χρήσιμη είναι και κίνητρα και θάρρος δίνει για να προχωρήσεις μπροστά... Από την άλλη σου προσφέρει μια χαλαρότητα. Είσαι αυτός που είσαι και δεν φοβάσαι να το δείξεις αυτό και στους άλλους, αποφεύγοντας τις μάσκες και τα ψεύτικα προσωπεία. Δεν λέω ότι παλιά ήμουν ψεύτικη. Απλώς κατά ένα τρόπο περιόριζα τον αυθορμητισμό μου, την ετυμολογία μου και την τοποθέτηση της άποψής μου στο τραπέζι...
Τώρα τα πράγματα δείχνουν καλύτερα και μ' αρέσει πολύ αυτή η διαδικασία της αναδόμησης παύλα εξέλιξης και προσπαθώ να την απολαύσω στο έπακρο.. Όχι ότι "μια φορά εξελισσόμαστε γι' αυτό να το διασκεδάσουμε όσο μπορούμε..", αλλά να, κάθε φορά είναι σαν την πρώτη φορά....
