Κυριακή 25 Μαΐου 2008

Μια φορά κι έναν καιρό...

...Ήταν ένας άνδρας, ο οποίος γυρνώντας στο σπίτι και κουρασμένος απ' την δουλειά, σκεφτόταν ότι μόλις πάει, θα αράξει στην πολυθρόνα του, με την εφημερίδα του και θα ξεκουραστεί. Φτάνει στο σπίτι και ενώ κατευθυνόταν στο "όνειρό" του, τον σταματάει η γυναίκα του: "Καλά που ήρθες και πρέπει να πάω την μαμά στο νοσοκομείο! Να προσέχεις τον μικρό..." κλπ κλπ. Τα παίρνει ο άνδρας, ακούει και τον μικρό να ουρλιάζει για παιχνίδι και να χοροπηδάει σαν το τρελό και αποφασίζει να κάνει κάτι για να γλιτώσει από το κακό που τον βρήκε. Παίρνει έναν παγκόσμιο χάρτη και τον κάνει κομματάκια. Πάει στον μικρό και του λέει: "Αν καταφέρεις να φτιάξεις αυτό το χάρτη που είναι σαν παζλ, θα παίζουμε μέχρι αύριο το πρωί. Οκ;", "Οκ", λέει ο μικρός και τραβάει να φτιάξει το παζλ. Ήσυχος ο άνδρας ότι ξέμπλεξε, απλώνεται στην πολυθρόνα με εφημερίδα και τα σχετικά. Σε 5 λεπτά σκάει ο μικρός με έτοιμο το παζλ. Τα παίζει ο μπαμπάς και του λέει: "Μα καλά πώς το έκανες αυτό;" και απάντησε ο μικρός: "Από πίσω είχε την φωτογραφία ενός ανθρώπου. Φτιάχνοντας τον άνθρωπο, έφτιαξα τον κόσμο...".


Ευχαριστώ για την ιστορία τον Αντώνη Καλογήρου.

Τετάρτη 21 Μαΐου 2008

Εργασία και χαρά

Έπιασα δουλειά. Γι' αυτό χάθηκα. Όχι, δεν είναι δικαιολογία. Απλώς απορροφήθηκα από το καινούριο και όμορφο συγχρόνως.
Αλλά ας πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή...
Εκεί που είναι 5 το πρωί και χτυπιέσαι με ροκές σ' ένα μπαρ, σκάει ένας γνωστός σου και σου προσφέρει δουλειά στο τοπικό τηλεοπτικό κανάλι. Τρελός είσαι να πεις όχι; Ε δε λες! Και πήγα. Και γούσταρα πάρα πολύ! Και ένα μήνα μετά γουστάρω ακόμη πιο πολύ!
Εργασία και χαρά λοιπόν. Μοντάζ, σκηνοθεσίες και τα τοιαύτα...
Αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το control όπου κάθεται σκηνοθέτης, γραφίστας και ηχολήπτης και κάνουν τα απαραίτητα για να βγει ένα live. Η consola του σκηνοθέτη έχει τόσα απίστευτα πολλά κουμπάκια, που μέσα στον υπέροχο μπλε φωτισμό του δωματίου λαμπυρίζουν. Σαν μικρό παιδάκι που βρήκε καινούριο παιχνίδι νοιώθω! Και είναι γαμάτα που μπορώ και το νοιώθω αυτό στην δουλειά.
Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα να αποξενωθώ λίγο από όλα και να πάθω αυτό που λέει ο λάος ότι η δουλειά έφαγε τον αφέντη, αλλά χαίρομαι πάρα πολύ που πρόκειται για δουλειά και όχι για δουλεία... χε!
Υπόσχομαι να επανέλθω σύντομα σε πιο εβδομαδιαία, αν όχι καθημερινή βάση.