Βρίσκεται βυθισμένος μέσα στην γεμάτη νερό μπανιέρα.Με μόνο "επαναστάτη" την μύτη του, να βρίσκεται έξω από αυτό.
Είναι μόνος στο σπίτι κι όμως ακούει θορύβους να διαπερνούν το νερό.
Ανασηκώνεται απότομα και δεν ακούει τίποτα πια.
Ξαναβουτάει μέσα στο νερό και ακούει φωνές.
Ακούει το όνομά του.
Πετάγεται και πάλι έξω απ' το νερό.
Τίποτα.
Βυθίζεται.
Οι φωνές του δείχνουν μια διαδρομή.
Ένα ταξίδι.
Σιγά σιγά οι φωνές γίνονται μελωδία.
Όλα είναι τόσο όμορφα.
Ονειρεύεται.
Ταξιδεύει με βαγόνι την φαντασία του.
Πάει σε μέρη μακρινά, σε μέρη όπου ένοιωσε ευτυχισμένος.
Σε μέρη που χάρισε και του χάρισαν αγάπη.
Σε μέρη που χάθηκαν για πάντα στο παρελθόν.
Μόνη οδός για να τα ξανασυναντήσει η φαντασία του.
Αφήνει μια βαθειά ανάσα και επιστρέφει στο παρόν.
"Κοίτα να δεις", σκέφτεται, "όσο και να ονειρευτείς, στο τέλος, πάλι εδώ στο τώρα θα είσαι".
