Ας περάσουμε όμως στο ζουμί της υπόθεσης:
Πήγα Αγγλία και ήταν ΤΕΛΕΙΑ!!!Ποιος τρελός αφήνει καλοκαιράκι τις θάλασσες, τον ήλιο και τις αμμουδιές για τις ατελείωτες βροχές και το τσουχτερό κρύο;; That's me!!
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...
Συμμετείχα σε ένα πρόγραμμα, το λεγόμενο summer school, σύμφωνα με το οποίο πας για 2-3 βδομάδες σε ένα πανεπιστήμιο της Αγγλίας για να βελτιώσεις - τι άλλο; - τα αγγλικά σου. Φυσικά ακολουθείς συγκεκριμένο πρόγραμμα φαγητού, ύπνου, μαθημάτων και εξορμήσεων, το οποίο μπορεί να ακούγεται λίγο καταπιεστικό, αλλά το μόνο που χρειάζεται είναι να το συνηθίσεις. Για μένα ας πούμε το πιο δύσκολο ήταν οι ώρες του φαγητού καθώς ξαφνικά έτρωγα πρωϊνό, από κει που συνήθως έτρωγα κατευθείαν μεσημεριανό όταν ξυπνούσα - προφανώς καθαρά λόγω ώρας αφύπνισης - στις 8.30 το πουρνό, μεσημεριανό στις 12.30 και βραδινό στις 6.30.. Αλλά εντάξει, συνήθεια είναι αυτά...
Το πανεπιστήμιο ήταν στην Οξφόρδη. Πολύ όμορφη πόλη, κάπως γραφική, με τον αέρα της σχετικά μεγάλης πόλης, αλλά και την αίσθηση των ορίων μιας πιο "μαζεμένης" περιοχής. Η καλύτερη φάση ήταν οι εκδρομές τα σαββατοκύριακα. Πήγαμε Λονδίνο - το οποίο και ερωτεύτηκα.. -, Bath, Cheltenham, Stratford - η πόλη του Σέξπιρ-, στο Warwick Castle, όπου έβλεπες μία πολύ ζωντανή αναπαράσταση της εποχής του Μεσαίωνα, με τους ανθρώπους ντυμένους με ρούχα της τότε εποχής, τις μάχες μεταξύ των ιπποτών και άλλα διάφορα συμβάντα.Και ας
περάσουμε στον έρωτά μου, το Λονδίνο...Μα τι υπέροχη πόλη είναι αυτή; Πραγματικά ενώ είναι τεράστια σε μέγεθος, σου δίνει μια αίσθηση οικειότητας και συγχρόνως ελευθερίας. Έχει πάρα πολλά χρώματα, πράγμα που δίνει μια χαρούμενη πινελιά στις εικόνες που αντικρύζεις παρά τον γκρίζο ουρανό. Από την άλλη παντού έβλεπες πράσινο. Για παράδειγμα, το Hyde Park είναι απέραντο! Να χορταίνει το μάτι σου γρασίδι. Και είναι πολύ όμορφο που βλέπεις κόσμο να πηγαίνει να αράζει εκεί και να χαλαρώνει. Μακάρι να είχαμε κι εμείς τέτοια πάρκα! Νομίζω ότι ο ρόλος του μέσα στην μεγαλούπολη είναι πραγματικά μεγάλος καθώς με δυο βήματα βρίσκεσαι από το χάος της πόλης στην όαση της φύσης.
Γενικά αυτό που μου έκανε περισσότερη εντύπωση ήταν τα γρασίδια. Ήταν παντού και απέραντα. Και μέσα στο πανεπιστήμιο και μέσα στις πόλεις και το μόνο που σκεφτόσουν μόλις τα έβλεπες ήταν να κυληστείς πάνω τους προσπαθώντας να κλέψεις μερικά λεπτά από την χαμένη αθωότητα των παιδικών σου χρόνων... Τότε που η συνέπεια και ο χρόνος δεν είχαν και τόση πολλή σημασία...
4 σχόλια:
Να το λοιπόν το Μανικάκι που απόλαυσε Λονδίνο... Χαίρομαι που πέρασες όμορφα. Νομίζω η φωτό σου στα γρασίδια είναι αντιπροσωπευτική! Όσο για την ανεμελιά, νομίζω επιβάλλεται να την ξεκλέβουμε, έστω και για λίγα λεπτά μέσα στη μέρα. Σε φιλώ από τις βορεινές πολιτείες...
...ναι εε?
Τόσο όμορφό είναι το Λονδίνο?
Ζήλεψα τώρα.
Θέλω κι εγώ!!
Καλό Βράδυ Μανικάκι!!!!
Εγώ λέω ευτυχώς που δεν έχουμε Hyde Park στην Ελλάδα. Γιατί μόνο που σκέφτομαι τους κοιλαραδες- φωνακλάδες Ελληνες με τέρμα την Κελεκίδου στο κασετόφωνο και δίπλα την ψησταριά με τις μπριτζόλες ανατριχιάζω. Επίσης ένα τέτοιο πάρκο στην Ελλάδα ή θα το είχαμε κάψει ή θα το είχαν καταπατήσει (βλ. Πεδίον του Άρεος) ή θα το είχαμε παραχωρήσει σε καμία μονή (με πιάνεις;). Κρίμα είναι τα κακομοιρικα τα σκιουράκια να είχαν τέτοια τύχη...
Κατά τα άλλα και γώ το ίδιο ένιωσα όταν επισκέφτηκα την εν λόγω πόλη και το πάρκο...αυτό το "μακάρι να είχαμε κάτι τέτοιο και στην χώρα μας" είναι και θα είναι η αιώνια σκέψη που θα μας κυνηγάει σε όποιον προορισμό εις το εξωτερικόν αρμενίσουμε....
Ε εντάξει ρε Τζενάκι.. δε ξέρω! Εμένα μ' αρέσει να κάνω όνειρα.. κι ας είναι θερινής νυκτός! Το θέμα είναι πως ονειρευόμουν στην Ελλάδα ένα πάρκο ανέγγιχτο από όλα αυτά τα μύρια όσα κακά που ανέφερες.. έστω και με μπριτζολάκια και Κελεκίδου (έχει κι αυτό τα λαογραφικά του στοιχεία..), αλλά το θέμα είναι η κουλτούρα του πάρκου. Αυτό ρε παιδί μου που έχουν καταφέρει οι Ευρωπαίοι να ενσωματώσουν μέσα στην πόλη ένα κομμάτι πρασινάδα και σε κάθε ευκαιρία να το απολαμβάνουν - και φυσικά όχι να το καταστρέφουν, εκμεταλλεύονται, αγοραπωλούν σε μονές...
Ντάξει, αυτό δεν θα γίνει ποτέ στην Ελλάδα, το ξέρω, το νοιώθω, το μυρίζω στον ελληνικότατο αέρα, αλλά.. dream away.. (γαμώτο!)
Δημοσίευση σχολίου